To o czym piszesz to jakiś ekstremalny przypadek. Tak to jest z benzodiazepinami, że uzależniają. Branie alprazolamu (xanaxu) przy tego typu zaburzeniach nie jest raczej dobrym pomysłem... Uwierz mi, że ogarniam temat leków, bo chciałbym w przyszłości robić coś związanego z medycyną i nie wziąłbym silnych psychotropów, które uzależniają. To co biorę (sulpiryd) to bardzo łagodny lek, który nie uzależnia. Kiedyś zostały mi wypisane silne psychotropy, ale ich nie wziąłem. Po silne narkotyki też nie mam zamiaru sięgać, a zapalenie trawki jednorazowo lub raz na jakiś czas chyba grzechem nie jest i nic mi się od tego nie stanie. Boje się, że przez leki straciłbym wrażliwość, którą mam teraz (choć w życiu ona czasem przeszkadza np. kupując coś czasami zamiast się cieszyć to siadam i płaczę lub jestem smutny, bo myślę o tym, że jest może ktoś kto tego bardziej potrzebuje a jest mega biedny itp choć sam bogaty nie jestem i mam problemy z kasą...).
Jestem w podobnej sytuacji co Twój przyjaciel, ja też nigdzie nie wychodzę zamulam non stop w domu przed kompem, nie mam przyjaciół, rodzinę tylko teoretycznie, a znajomych bardzo mało i też nigdzie mnie nie zapraszają.
I też każdy ma to gdzieś i się tym nie interesuje. I ogólnie to mam wrażenie, że ludzie mnie nie lubią lub nienawidzą nawet za twarz, jeszcze nie zdążę się odezwać a już czuję niechęć do mnie. Myślę, że wszystkie moje problemy są spowodowane tym, że prześladuje mnie fatum. Ogólnie to mi się wszystko tak jakby uaktywniło jak miałem 13 lat gdy zmarła moja mama ;/ już wiele lat od tego czasu minęło, ale jakiś ślad w psychice pozostał i nikt mi wtedy nie pomógł, byłem zostawiony sam sobie i samotny. To dobrze, że Twój kumpel wyszedł z tego cało, bo ćpanie to nie zabawa. To co piszesz o szpitalu psychiatrycznym to mam wrażenie, że demonizujesz. Póki co nikt mi nie proponował ani nie zmuszał, żeby tam iść, bałem się że tam trafię, ale lekarka mi powiedziała, ze jak na razie to nie ma takiej opcji. Przymusowo w psychiatryku mogą zamknąć jedynie jak stwarza się zagrożenie dla siebie lub innych. Więc mam nadzieje, że mi to nie grozi. Twój przyjaciel miał szczęście. Ja np. nie mam dziewczyny i jestem mega samotny, na początku się to wydaje fajne, ale potem nie. To, że Twój przyjaciel przerzucił się z metalu na discopolo może wynikało z tego, że metal odzwierciedlał jego uczucia a gdy one zniknęły potrzebował nowej muzy? Ja też jakiś czas temu przestałem słuchać metalu, przerzuciłem się na rocka i bluesa, bo bardzo ciężka muzyka źle wpływała na moją psychikę.
I dziękuję Ci, że to napisałeś i za chęć pomocy, bo w tym kraju straciłem wiarę w ludzi, że kogokolwiek to obchodzi. Problem polega na tym, że mi się nie da pomóc.
Pozdrawiam.
W poradni psychologiczno pedagogicznej wysyłają takiego młodego człowieka do psychiatry w celu zdiagnozowania, bo psycholog nie ma takich uprawnień. Rozumiem, że bronisz tego zawodu, bo sam go wykonujesz. To jest właśnie w tej grupie społecznej charakterystyczne - przerośnięte ego. Psycholodzy,terapeuci itp uważają się za wszechwiedzących i myślą, że mają wiedzę na poziomie specjalisty psychiatrii lub nawet większą. Nie wątpię, że wielu z nich przekracza swoje ambicje i bawi się w diagnozowanie, jednak mogę się tylko powtórzyć, że diagnozuje lekarz. Ja osobiście już żadnego psychologa nie odwiedzę z własnej woli. Mam ich wszystkich w dupie i "pomoc" którą oferują.
Pozdrawiam.
